Vocaloid Wiki
Advertisement

VOCALOID
Vocaloid1
Deweloper YAMAHA Corporation
Dystrybutor YAMAHA
Data wydania 15 stycznia, 2004
Stabilna wersja VOCALOID
Status Wycofane
System operacyjny Microsoft Windows
Język Angielski i Japoński
Rodzaj Muzyczny syntezator
Kod -
Licencja Prawnie zastrzeżone
Przynależność Pompeu Fabra University
Strona http://www.vocaloid.com/en/lineup/vocaloid1/


VOCALOID (często nazywane po prostu "V1" przez fandom) to silnik-syntezator śpiewu opracowany przez YAMAHA Corporation. Projekt ten powstał przy międzynarodowej współpracy, a jego twórcą uważany jest Kenmochi Hideki, często nazywany również "ojcem" VOCALOID.

Historia[]

"Elvis Project"[]

Najbardziej udaną próbą syntezy głosu w 20 wieku była "aria Królowej Nocy" z opery Mozarta "Czarodziejski flet"; stworzona przez Yvesa Potarda i Xaviera Rodeta w 1984 roku przy użyciu syntezatora CHANT.

W 1997 roku, Jordi Bonada - naukowiec z grupy Music Technology z Uniwersytetu Pompeu Fabry w Barcelonie - rozpoczął badania zlecone przez YAMAHĘ, które zawierały parę "interesujących pomysłów". Bonada był znany z tego, że oprócz nagrywania piosenkek wykonywanych przez piosenkarzy, nagrywał również ich różne zakresy i tonacje, próbując zbudować model, z którego mógłby odtworzyć dowolną piosenkę. Projekt ten był nazwany "Elvis" i trwał dwa lata, jednak nie został ukończony.

"Daisy Project"[]

Pomimo, że "Elvis Project" nie został ukończony, wiedza zdobyta podczas jego rozwoju znacząco pomogła następnym prototypom syntezatorów głosu. YAMAHA zgodziła się pomóc z rozwojem nowego syntezatora. To były wyłącznie wspólne badania i wtedy nie myśleli o sprzedaży.

W tamtych czasach syntezatory potrzebowały wielu dni produkcji, aby uzyskać dobre rezultaty, ale wokal zawsze brzmiał nieludzko i oczywiście jak generowany przez maszynę lub komputer. Cena była również droga. Oznaczało to, że podczas gdy wszystkie inne części produkcji muzycznej można było już w pełni odtworzyć w programie DAW, uzyskanie dobrej jakości wykonania wokalnego oznaczało zatrudnienie ludzkiego wokalisty. Tak więc celem projektu było zapewnienie szybkiego i niedrogiego sposobu na uzyskanie ciekawych, ludzko-brzmiących wokali, aby dać producentom pełną kontrolę nad produkcją muzyczną. Użyli „Elvisa” jako podstawowego modelu pomysłów i zabrali się do rozwiązania głównych problemów:

Jak przetworzyć i przekształcić nagrania wokalisty tak, aby wykonanie danej piosenki brzmiało jak najbardziej naturalnie i dawało poczucie płynności śpiewu? Projekt VOCALOID ™ pierwotnie nosił nazwę kodową „Daisy Project” („DAISY プ ロ ジ ェ ク ト” lub „で い じ ぃ ぷ ろ じ ぇ く と”), nazwa została zaczerpnięta z utworu „Daisy Bell”. Znajdował się w fazie prototypu w marcu 2002 r. (EpR [1] ) został opracowany jako pierwszy model głosu i pozwalał badaczom przekształcać barwy wokalne w naturalny sposób z zachowaniem subtelnych szczegółów. Początkowo „Daisy” mogła wypowiadać tylko samogłoski, jak „ai (miłość)”. Cztery miesiące później „Daisy” zaczęła obsługiwać spółgłoski, przy czym pierwszym „pełnym wyrazem” było „asa” (poranek).

Ponieważ sama firma YAMAHA mogła zapewnić tylko ograniczone wokale, udzielili licencji na oprogramowanie różnym studiom innych firm. Pierwszym studiem, które przyłączyło się do tego projektu było Crypton Future Media, z którym skontaktowano się w maju 2002 roku. Firma YAMAHA podjęła następnie próbę znalezienia angielskich studiów do współpracy przy wersji angielskiej, ale większość odpowiedzi na kontakt była negatywna. Pierwszym studiem, które weszło w rozwój voicebanków było Zero-G, które dołączyło jesienią 2002 roku, a w tym samym roku także PowerFX. W ten sposób zaczęły się rozwijać banki głosów w języku angielskim i japońskim.

Nazwa „Daisy” została usunięta z powodu konfliktów z prawem autorskim - pomimo prób zmiany nazwy (np. przetłumaczenia jej na język japoński) ostatecznie nie udało się jej zarejestrować Jedyne 4 znane wokale z „Daisy” to; LEON, LOLA, HANAKO i TARO. LEON i LOLA byli jedynymi, które kiedykolwiek zostały zaprezentowane publicznie i udostępniono je jako oficjalne banki głosów dla ostatecznego oprogramowania VOCALOID.

"VOCALOID"[]

Kenmochi poinformował, że nazwa oprogramowania była wówczas bardzo trudna do ustalenia i "Vocaloid" spadł na 3. miejsce jako potencjalna nazwa. Nazwa „Vocaloid” została wybrana 2 lub 3 tygodnie przed jej ogłoszeniem, po tym, jak nadanie nazwy drugiego wyboru nie powiodło się z powodu konfliktu dotyczącego praw autorskich z oprogramowaniem w Belgii. „Vocaloid” jest połączeniem słów „Vocal” i „Android „(„wokalny android”). Kenmochi zdecydował się ogłosić tę technologię 26 lutego 2003 roku, dzień przed swoimi urodzinami.

Oryginalny projekt VOCALOID ™ miał pełnić rolę zastępcy prawdziwego piosenkarza. Wielu recenzentów w czasie wydania LE♂NA i L♀LI uważało, że „VOCALOID” to śmiały wysiłek, ponieważ odtworzenie ludzkiego śpiewu było skomplikowaną rzeczą. VOCALOID był uważany za pierwszy w swoim rodzaju program, który zajął się śpiewem.

KAITO i MEIKO zostali pierwotnie nagrani przez samą YAMAHĘ, zanim trafili do ​​komercyjnego wydania. Wydanie Kaito zostało opóźnione o półtora roku.

Pierwsze vocaloidy, LE♂N i L♀LA, miały swój debiutancki pokaz i pierwsze wydanie na NAMM Show 15 stycznia 2004 roku. LE♂N i L♀LA zostali następnie wydani w Japonii przez studio Zero-G 3 marca 2004 roku. Oboje zostali sprzedani jako „Wirtualni Soulowi Wokaliści”. Zostali również zademonstrowani na stoisku Zero-G Limited podczas Wired Nextfest i zdobyli w 2005 roku nagrodę Electronic Musician Editor's Choice Award. Zero-G wydało później MIRIAM, a jej głosu dostarczyła Miriam Stockley w lipcu 2004 roku. W tym samym roku Crypton Future Media, Inc. zajmowało się również wydaniem pierwszego japońskiego VOCALOIDa, MEIKO. To właśnie w tym okresie pomiędzy wydaniami MIRIAM i MEIKO ukazał się pierwszy konkurencyjny program, Cantor, który miał rywalizować z VOCALOIDEM, znanym tylko na zachodniej półkuli jako LE♂N, L♀LA i MIRIAM.

Później Game Audio Network Guild zorganizowało "2nd Annual GANG Awards Show" w czwartek, 25 marca 2004 roku w hotelu Fairmont w San Jose w Kalifornii, podczas Game Developer's Conference 2004. Oprogramowanie zdobyło nagrodę "Best New Audio Technology" w kategorii Przemysł i handel.

Opis[]

Wokale pierwszej generacji opierały się bardziej na analizie ludzkiego głosu, a mniej na jego próbkach. Baza danych VOCALOID jest znacznie bardziej ograniczona i trudniejsza do modulowania dźwięków spółgłoskowych niż silnik VOCALOID2, który został wydany później. VOCALOID ma jednak pewne funkcje, których VOCALOID2 nie ma, takie jak parametry rezonansu. Rezonans pozwalał na manipulowanie danymi fonetycznymi poprzez modulację formantów, sprawiając, że brzmiały inaczej w zależności od tego, co zostało z nimi zrobione.

Marketing[]

Oprogramowanie było sprzedawane jako zastępczy wokalista w wersji angielskiej i instrument cyfrowy w wersji japońskiej. W obu przypadkach było przeznaczone dla profesjonalistów i sprzedawane jako narzędzie pomagające producentom, którzy potrzebowali piosenkarza, ale nie mogli sobie na niego pozwolić albo znaleźć odpowiedniego do piosenki. Ponadto było użyteczne w tworzeniu muzyki, w której nie ma za wiele partii wokalnych, dzięki czemu producent nie musiał zatrudniać piosenkarza tylko po to, by zaśpiewał kilka fraz. Media internetowe nie były wykorzystywane jako metoda promocji i ogólnie VOCALOID przeszedł niezauważony, szczególnie jeśli chodzi o wersję japońską, ponieważ poświęcono jej mniej uwagi niż wersji angielskiej.

Krytyka[]

Banki głosów VOCALOID były krytykowane za problemy z wymową. Większość recenzji na ich temat była jednak pozytywna. Chociaż krytyki było dużo, pochwały pojawiały się równie często, ponieważ wielu uznało, że VOCALOID jest ambitnym projektem, bardziej skomplikowanym i odważniejszym niż syntezator instrumentów takich jak flet czy gitara. YAMAHA otrzymała wiele pochwał, a projekt VOCALOID został okrzyknięty „skokiem kwantowym” w dziedzinie syntezy głosu, podczas gdy sam VOCALOID zyskał wiele uwagi i pochwał w branży.

Firma Crypton Future Media stwierdziła, że ​​silnik VOCALOID był jak prototyp dla późniejszego oprogramowania VOCALOID2. Pojawiła się również krytyka za wydanie silnika jako produktu komercyjnego, zamiast ograniczenia licencji do poziomu użytku prywatnego lub biznesowego, chociaż Crypton Future Media uważało, że jest to najlepsze dla oprogramowania.

Wymagania sprzętowe[]

  • OS: Windows XP lub Windows 2000 (uwaga: silnik nie jest oficjalnie kompatybilny z Windows 7, Windows 8 czy Windows 10)
  • CPU: Pentium III, 1 GHz lub szybszy
  • RAM: 512MB RAM lub więcej
  • HDD: 700 Mb miejsca na dysku lub więcej
  • CD-ROM lub DVD-ROM
  • Wyświetlacz SVGA (1024x768)
  • Karta dźwiękowa kompatybilna ze sterownikiem Microsoft DirectSound

Wydania[]

Vocaloid1

Oprogramowania głosowe wydane na silnik VOCALOID.


Linki zewnętrzne[]

Główne 1st Place Co., Ltd.AH-Software Co. Ltd.Bplats, Inc.Crypton Future Media, Inc.Dear Stage (Moe Japan, Co. Ltd.)E-Capsule Co. LtdEXIT TUNESInternet Co., Ltd.i-Style ProjectPowerFX Systems AB.SBS A&T Co., Ltd.Voctro Labs, S.L. • We've Inc. • YAMAHAZero-G Limited
Wspomagające Ki/oon Music Inc.Shanghai He NianVocalomaketsVocaloid NextVocaTone • ST Media
Dodatkowe Avex Management Co., LtdDwango User Entertainment, Inc.Jasmine Music TechnologyLawson, Inc.SEGASanrio Co., Ltd.Stardust Music, Inc.SonyStudio Deen
Advertisement